Er was eens

In de 4e eeuw leefde er in Britannia een koning Deonotus met een mooie, wijze en eerlijke dochter Ursula. Een andere koning, die van Engeland, wilde dat zijn zoon Aetherius met haar zou trouwen. Deonotus, die christen was, wilde geen ongelovige man voor zijn dochter en een schoonvader die berucht was om zijn wreedheid.

Maar Ursula had een plan en zei; we doen het, maar wel met de volgende voorwaarde. Ze vroeg haar toekomstige schoonvader om 10 mooie jonge vrouwen bijeen te brengen, die elk 1000 jonge vrouwen mee vroegen. En ze vroeg nog 1000 jonge vrouwen om met haar op te trekken. Ook had ze schepen nodig, zodat ze konden reizen. In 3 jaar zouden ze als pelgrim naar Rome gaan, zodat haar aanstaande man de tijd had om geloofsleerling te worden.

De koning van Engeland accepteerde het verzoek en zo kwam het dat de volgepakte schepen bij de kade van Keulen aan kwamen. Ook Ursula's tante Serafina, de koningin van Sicilië, en haar 4 dochters en zoon reisden mee. Een engel vertelde Ursula in Keulen; jouw naam zal voortleven na je reis naar Rome. Je komt hier terug en ontvangt met je reisgenoten de martelaarskroon. Ursula begreep dat God haar een bijzondere opdracht had gegeven.

Ze voeren naar Basel, waar bisschop Pantulus zich bij hen aansloot, en vervolgden lopend hun weg naar Rome. Daar aangekomen ontvingen ze alle eer en velen die zich bij hen hadden aangesloten werden gedoopt. Paus Cyriacus was onder de indruk van de toewijding van de vrouwen aan de christelijke manier van leven onderweg. Toen God hem in een visioen liet weten de vrouwen te vergezellen gaf hij alles op en ging met een aantal andere geestelijken met ze mee.

De Romeinse legeraanvoerders zagen de groeiende groep pelgrims en vreesden dat het christengeloof te groot zou worden. Ze vroegen de Hunnen, die Keulen hadden bezet, om hen te helpen. Ze doodden alle reisgenoten, behalve de knappe Ursula. Als zij de vrouw van hun leider Attila zou worden, dan zou ze blijven leven.

Aetherius was intussen christen en koning geworden. Ook hij had een boodschap ontvangen en reisde naar zijn bruid in Keulen, die in gevaar was. Op het moment dat hij in Keulen arriveerde gaf Ursula aan dat ze niet met Attila wilde trouwen. Zij en Aetherius werden gedood met een pijl. Zo eindigde de pelgrimstocht; er was niemand meer in leven. Wat restte was het verhaal van de pelgrims vol bezieling, dat mondeling, en later schriftelijk, aan elkaar werd doorgegeven.

Met elkaar onderweg

Ursula heeft met veel inzicht een benarde situatie om weten te keren naar zorg voor een beter leven voor duizenden jonge vrouwen. Ze stelde ze pelgrimerend in staat om te leren en te ervaren hoe je als christenen met elkaar onderweg kan gaan. En die stoet nodigde uit tot aansluiten.

In Delft verwelkomen wij ook veel jonge mensen; zij die hier geboren worden en onderwijs krijgen op de vele scholen die Delft rijk is, en zij die hier komen studeren aan de Technische Universiteit, de Hogeschool of op het (V)MBO. Zij hebben ook gereisd; ze komen uit de omgeving, uit Nederland, maar ook uit alle delen van de wereld.

Moge God onze Ursula parochie met 4 kerken begeleiden op ons pelgrimspad. Dat ook wij jonge mensen geloofsoriëntatie mee geven en dat jongeren onze geloofsgemeenschap zullen inspireren met nieuwe inzichten en vrolijke verhalen.

Voor de volledigheid: Het is onzeker of het verhaal van Ursula werkelijk gebeurd is en paus Cyriacus heeft misschien niet bestaan. Toch is het verhaal honderden jaren doorgegeven, waarmee vast staat dat het vele mensen bezield heeft op hun levenstocht.